Tyniec Mały nagrodzony w konkursie na najpiękniejszą wieś Dolnego Śląska w 2024r.
Braliśmy udział w konkursie "Najpiękniejsza Wieś Dolnego Śląska"
Zdobywając drugie miejsce w konkursie dolnośląskim.
Wygrała wieś Budziszów Wielki, położna 30 km na wschód od Legnicy.
1. miejsce: Budziszów Wielki w gminie Wądroże Wielkie – klimatyczna wieś łącząca tradycję z nowoczesnością, miejsce, które staraniem lokalnej społeczności jest pełne piękna i estetyki.
2. miejsce: Tyniec Mały w gminie Kobierzyce, miejsce z duszą i świetlicą tętniącą życiem.
3. miejsce: Wambierzyce w gminie Radków, nazywanym „Śląską Jerozolimą”, które przyciąga turystów i pielgrzymów z całego kraju.
Poniżej link do pobrania prezentacji konkursowej Tyńca Małego ( plik liczący 114 stron opisów i zdjęć, o objętości ponad 30 MB !!)
Zdobywając drugie miejsce w konkursie dolnośląskim.
Wygrała wieś Budziszów Wielki, położna 30 km na wschód od Legnicy.
1. miejsce: Budziszów Wielki w gminie Wądroże Wielkie – klimatyczna wieś łącząca tradycję z nowoczesnością, miejsce, które staraniem lokalnej społeczności jest pełne piękna i estetyki.
2. miejsce: Tyniec Mały w gminie Kobierzyce, miejsce z duszą i świetlicą tętniącą życiem.
3. miejsce: Wambierzyce w gminie Radków, nazywanym „Śląską Jerozolimą”, które przyciąga turystów i pielgrzymów z całego kraju.
Poniżej link do pobrania prezentacji konkursowej Tyńca Małego ( plik liczący 114 stron opisów i zdjęć, o objętości ponad 30 MB !!)
Pobierz prezentację konkursową
Jeden z niewielu zachowanych przedwojennych grobów na cmentarzu w Tyńcu Małym to grobowiec rodzinny
Rufferów, do których tyniecki majątek należał do końca II wojny
światowej. W krypcie przy południowej ścianie kościoła pochowani zostali Gabriela i Gustaw von Ruffer oraz
ich młodsza córka Maria Emma von Fürstenberg. 
Tymczasem pałac w Nakle choć był znacznie skromniejszy, to postawiony w stylu angielskiego gotyku,
przypominał bajkowe zamczysko z dominująca nad całą okolicą
wysoką wieżą. Rufferowie natomiast, czyli rodzina pana młodego, należała do bardzo młodej szlachty, bowiem
tytuł szlachecki „wypracował” dopiero w 1866 roku Gustaw Heinrich
von Ruffer,
ojciec Gustawa, syn legnickiego fabrykanta sukna.
Gustaw Ruffer dla swej żony Gabrieli i przyszłych potomków zakupił dobra rycerskie w Kokoszycach (dziś
dzielnica Wodzisławia Śląskiego)
ze „ślicznym zameczkiem”. Od razu nieduży pałac rozbudował, a nad jego wejściem kazał umieścić dwa herby,
żony (z lwem i trzema różami na tarczy) oraz swój
(z lwem i kaduceuszem). Już rok po ślubie małżeństwo doczekało się pierwszej córki – Marii Josephy, w rok
później Gabriela urodziła drugą dziewczynkę – Marię Emmę, niestety oczekiwanego syna Gustawowi nie dała.
Być może żarliwa pobożność żony spowodowała, że Gustaw przeszedł na katolicyzm. Jako wotum za zmianę
wyznania w niewielkiej odległości od pałacu wybudował „klasztorek”,
czyli kaplicę połączoną z willą, w której Gabriela urządziła ochronkę dla dzieci robotników pracujących w
majątku. Pod podłogą kaplicy znajdowała się krypta. W 1913 roku
spoczął tam Gustaw. 
Dlaczego więc imię i nazwisko Gustawa Ruffera znajduje się na kamieniu nagrobnym w Tyńcu Małym?
Po śmierci Gustawa cały jego majątek przypadł żonie. Młodsza córka wyszła za mąż za barona Franza Xaviera
von Fürstenberga. Po powstaniach śląskich
i podziale Górnego Śląska Kokoszyce (Gabriela zdążyła przebudować pałac, urządzając w nim kaplicę) znalazły
się po polskiej stronie. Hrabinie trudno było się
pogodzić z tym faktem. Pełna obaw i niepokoju o dalsze losy rodziny i majątku, zdecydowała się ukochane
Kokoszyce sprzedać i przeprowadzić do Tyńca Małego,
podwrocławskich dóbr, które mąż odziedziczył po wuju. 
Pałac w Tyńcu był dużo skromniejszy, park, choć rozległy, nie mógł się równać z kokoszyckim, w którym Gustaw
oprócz roślin rodzimych nasadził wiele gatunków drzew i krzewów obcych i egzotycznych, na wiosnę kwitły tu
pięknie rododendrony i tulipanowce. Hrabina postanowiła nie zostawiać męża na „obcej” teraz ziemi i wkrótce
przeniosła na przykościelny cmentarz w Tyńcu ciało Gustawa, obok którego spoczęła w 1933 roku. Trzy lata
później w rodzinnym grobowcu pochowano jej młodszą córkę – Marię Emmę, żonę barona Franza von Fürstenberga,
matkę pięciorga dzieci, która zmarła w swym pałacu w Morzynie (Mersine).
Majątek w Tyńcu przypadł starszej córce Marii Josephie, ostatniej dziedziczce majątku w Tyńcu i osobie,
która dzięki swej determinacji, żarliwej pobożności i hojności wpisała się znacząco w historię tynieckiej
parafii. Ale to już historia na kolejną opowieść.
Naprzeciwko „Meridy” rozpoczęto budowę długo oczekiwanej wieży telekomunikacyjnej. Łączność telefoniczna jest coraz gorsza, więc jest nadzieja, że niedługo sytuacja się diametralnie poprawi. W Tyńcu Małym niezbędna jest także dalsza rozbudowa sieci światłowodowej przez firmę GreenLan Fiber z Sobótki. 
Tegoroczne dożynki prowadziła lubiana dziennikarka, mieszkająca w Tyńcu Małym, Małgorzata Majeran-Kokott.
